درجاده ی نمناکی از شب پرسه می زنم
واژه هایی از خیال همراه می شوند تنهایی ام را
در انتهای خیابان پهن و آتشین شب
در کوچه ای باریک از امتدادها :
گوش می سپارم به ازدحام ارتعاشی اززمزمه ها
زمزمه هایی از اعماق واژه ها
واژه ها را می شکافم تا بیابم انعکاس بی پروایی لحظه ها
نظاره می کنم تکه تکه های وجودت را در ورای:
بودن ها و نبودن ها
بایدها ونبایدها
داشتن ها و نداشتن ها
و می اندیشم:
آرامشت نیرنگی بیش نیست
از پس واژه ها.............
پ.ن:دریغا که میان کمسالی وسالمندی فاصله ای نیست "Montesquieu "
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر