زمانی برای عریانی دلم

یک بیقراری و یا نوعی سرکشی در وجودم زبانه می کشد٬  تفاوت را احساس می کنم٬  دنبال چیزی متفاوت از آنی هستم که برای زندگیم  تجویز شده٬فراتر از نگرشها و چشم اندازهای ذهنی ام.
بر سرعتم می افزایم ٬کل نگری را تجربه می کنم٬شتاب زندگی روزانه و موقتی بودنهایم را بی پرده می درم.
زندگی به سرعت در گذر است.
می خواهم در زندگیم حضورم را تجربه کنم
                        دیر زمانی می شود حضورم را به فراموشی سپرده بودم
اما درک حضورم تنها به کمک مغز انسانیم کافی نیست

به درختی کنار پنجره ام می نگرم ٬این شاید زیباترین درختی است که در طول دوران زندگیم به آن براستی نگریسته ام ٬سبزی زیبایی دارد زیباتر از حد تصور با ترکیبی از قرمز و نارنجی
                                                                                                    غنی و دلچسب
و اما برگهایش
با رگهایی پنهان در آن٬رگهایشان را حس می کنم این رگها رودهایی هستند فراتر از رودهای زمینی
در هوا معلقند.......این رگها با سبزینه ی گیاهی می رویند که تمام هستی آن آب است وبا جریان باد درگیر در عریانیشان می رقصند ...دلرباتر از همیشه
شاید این درخت با برگهایش درختی باشد مانند هزاران درختی که در زندگیم دیده ام ولی این همان درختی است که دید من را به دنیا به اطرافم به خوشی ها ٬غمها ٬دردها
                                             به زمان
                                             آری به"فقر زمان" ای که دچار آن گشته ام تلنگر می زند

کاش می توانستم با نگاهی به همین سادگی به زندگیم به خودم به دنیایی که در آن محصورم بنگرم.
آواری از آرزوها در من موج می زند ٬کاش تنها با حضور ذهن بیقرارم می توانستم زندگی را به درون آن سرازیر گردانم.
و بیآزمایم تغییر را با تمام عریانیش
                                           با حواس ابتدایی و ساده ی زندگیم.
پ.ن:من رفته ٬او رفته٬ما بی ما شده بود .
      زیبایی تنها شده بود.
    هر رودی٫دریا
                      هر بودی ٫بودا شده بود.                      "سهراب"